Verslag van een onderzoek waarin de cultuurparticipatiepraktijk van het verhalen vertellen op etnografische wijze wordt onderzocht. De betekenis die die praktijk heeft voor de deelnemers staat centraal. Over verhalen vertellen in Nederland als sociaal verschijnsel is relatief weinig onderzoek verricht,

Hoe kunnen we het groeiende aantal informele zanggroepen het best ondersteunen? Deze informele groepen vormen een belangrijk onderdeel van de amateurkunstbeoefenaars maar zijn beperkt zichtbaar. Ongeveer 40% van alle amateurkunstenaars beoefent een creatieve of kunstzinnige activiteit regelmatig samen met anderen. Een deel van die groep doet dat binnen de formele structuur van een vereniging of van een stichting. Deze informele groepen lijken toe te nemen in aantal. Daarmee wordt het belang om beter zicht te krijgen op deze groepen groter. Koornetwerk Nederland gaf LKCA de opdracht voor een verkennend onderzoek.

Voorstel en Memorie van toelichting.

How do the male ballet dancers navigate and negotiate their masculine and male identities in a context that often maintains stereotyped ideas about their masculinity and sexuality? This thesis makes use of eleven qualitative interviews with professional and amateur male ballet dancers in The Netherlands. It finds that homosexual male dancers are more aware that they are stigmatized for not being masculine enough than their heterosexual peers, and that they therefor feel a stronger need to compensate for their perceived ‘failing’ masculinity. It finds that artistic staff in the ballet world delineates what constitutes masculinity in the ballet world, and use genre to teach this interpretation to their dancers. It finds that the same artistic staff seems to favor homosexual male dancers, but argues against claims of heterophobia in the ballet world, asserting that these claims look over the systemic marginalization homosexual men experience. Lastly, it finds that direct interaction with children is a viable alternative approach to the large-scale activism that has been happening on social and mass media to address stereotyping of gender and sexuality.

Since the global financial crash of 2008, artists have become increasingly engaged in a wide range of cultural activism targeted against capitalism, political authoritarianism, colonial legacies, gentrification, but also in opposition to their own exploitation. They have also absorbed and reflected forms of protest within their art practice itself. This book maps, critiques, celebrates and historicises activist art, exploring its current urgency alongside the processes which have given rise to activism by artists, and activist forms of art.

In deze deelanalyse van Theater inclusief gaat het over SPOT Groningen. SPOT is de organisatie achter De Oosterpoort en de Stadsschouwburg in Groningen, waar ze podiumkunsten programmeert van toneel en cabaret tot dans en muziek. De Oosterpoort is sinds 1973 de belangrijkste concertzaal van Groningen en omstreken, het huis van Eurosonic Noorderslag en het Noord Nederlands Orkest. Met de P van personeel heeft SPOT – ondanks de tegenslag van corona – vooruitgang geboekt. Hoe zit het met diversiteit met betrekking tot publiek, programmering en partners? Voor dit onderzoek spraken de auteurs met Renate Meijering, hoofd van de afdeling marketing, educatie en ticketing.

Deze studie richt zich op het waardevertoog van gesubsidieerde en private kunstmusea in Nederland. Het doel van het onderzoek is om inzicht te verkrijgen in hoe gesubsidieerde en privatie kunstmusea gebruik maken van sociale, economische en culturele waarden om zichzelf te legitimeren en in hoeverre hun argumentaties meer extrinsiek of intrinsiek van aard zijn. Uiteindelijk wordt geconcludeerd in hoeverre de legitimeringsvertogen zijn vereconomiseerd en op wat voor manier zij de cultureel-intrinsieke, of ‘unieke’ waarde van de kunsten, hierin betrekken. De hoofdvraag van het onderzoek is daarom: ‘hoe verhoudt de financieringsmix van Nederlandse kunstmusea zich tot de wijze waarop, en de mate waarin, zij zichzelf en de kunsten legitimeren aan de hand van sociale, economische en culturele waarden?'

Dit onderzoek richt zich op de verschillende manieren van digitalisering die galeries in Nederland toepassen binnen hun praktijk. Hierbij kan gedacht worden aan het gebruik van digitale platformen, zoals een website, sociale media, GalleryViewer en Artsy. Tijdens de pandemie hadden galeries lange tijd niet de mogelijkheid om publiek te ontvangen. Dit gegeven was het vertrekpunt voor dit onderzoek om te zien in hoeverre de galeries in Nederland zich engageren via digitale kanalen en welke mogelijkheden zij hiervoor toepassen. Voor dit onderzoek zijn vijf galeriehouders geïnterviewd. Aan de hand van deze interviews en inhoudsanalyses van hun online aanwezigheid is gekeken naar de manier waarop de galeries het internet inzetten voor hun praktijk.

This book is an interdisciplinary collection of twenty-four essays which critically examine contemporary exhibitions and artistic practices that focus on conceptual and creative aspects of access. Oftentimes exhibitions tack on access once the artwork has already been executed and ready to be installed in the museum or gallery. But what if the artists were to ponder access as an integral and critical part of their artwork? Can access be creative and experimental? And furthermore, can the curator also fold access into their practice, while working collaboratively with artists, considering it as a theoretical and practical generative force that seeks to make an exhibition more engaging for a wider diversity of audiences?