Een discursief, multidisciplinair en vergelijkend onderzoek naar de stand van de professionele beeldende kunstkritiek anno 2022. In de jaren negentig was sprake van een heftige polemiek onder kunstenaars, critici, historici en theoretici. Ieder bepleitte de geldigheid van de eigen kunst-kritische benadering, maar de vrees voor ‘de dood van de kunstkritiek’ bleek een gemene deler. Een bestaand onderzoek (2000) gaf vleugels aan die gedachte door de stand van de kunstkritiek op medische termen te stoelen: het betrof een ‘diagnose’ van de ‘chronische’ reflectie. De geldigheid van de bevindingen van dit onderzoek worden in deze masterscriptie bevraagd.

Wat is de rol van vrouwen in de Nederlandse beeldende kunstkritiek sinds de opkomst van het genre (rond 1800) tot 2020? De hypotheses die in deze dissertatie worden behandeld: In het discours van de beeldend kunstkritiek worden criteria gehanteerd waarmee vrouwen (on)bewust worden uitgesloten; vrouwen worden in het discours van de historiografie van de beeldende kunstkritiek over het hoofd gezien of uitgesloten; de sociale, culturele en etnische afkomst speelt mee bij toegang tot het discours van de beeldende kunstkritiek en beïnvloedt de loopbaankansen van kunstcriticae in het artistieke veld beïnvloedt; de zogenaamde crisis in de beeldende kunstkritiek heeft te maken met de toestroom van vrouwen in het vak; vrouwen zijn tegenwoordig in de meerderheid in de Nederlandse beeldende kunstkritiek. Als casus bestudeert van Beuningen het tijdschrift Metropolis M.

Wat is de positie van community art in het Nederlandse culturele veld? Dijkstra heeft de institutionele positionering en de discursieve framing van community art in kaart gebracht en is zij nagegaan welke specifieke actoren hierin een rol spelen. Daarnaast heeft zij twee case studies geanalyseerd: Kijk maar uit, ik kom van Zuid van het Rotterdams Wijktheater en WijkSafari AZC van Zinaplatform en Adelheid|Female Economy. Dijkstra concludeert dat community art zowel institutioneel als discursief naar een marginaal sub-veld wordt gedreven, namelijk het veld van de amateurkunst en cultuureducatie. Sinds zijn introductie in het cultuurbeleid is de kunstvorm door beleidsactoren besproken en beoordeeld binnen deze specifieke sector. Vervolgens is deze positionering in stand gehouden door onder andere het netwerk van culturele instellingen, de fondsinfrastructuur, het kunstvakonderwijs, het academisch onderzoek en de kunstkritiek. Daarnaast zijn ook de keuzes die een culturele instelling zelf maakt, bijvoorbeeld met betrekking tot samenwerkingen, publiciteit en fondsenwerving, van invloed op haar positie