Tot het einde van 2010 loopt in Turkije een project genaamd (In)visible cities. Dit project, gefinancierd door het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken, begon in 2008 en beoogt een uitwisseling van kennis en ervaring tussen Turkse en Nederlandse cultuurmakers op gemeentelijk niveau. Het wordt gesuperviseerd door de Turkse culturele stichting Anadolu Kültür, de Europese Culturele Stichting (ECS) en de Boekmanstichting. Er doen drie Turkse steden aan mee: Kars, Antakya en Çanakkale.
Tot het einde van 2010 liep in Turkije een project genaamd (In)visible cities. Dit project, gefinancierd door het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken, begon in 2008 en beoogt een uitwisseling van kennis en ervaring tussen Turkse en Nederlandse cultuurmakers op gemeentelijk niveau. Het wordt gesuperviseerd door de Turkse culturele stichting Anadolu Kültür, de Europese Culturele Stichting (ECS) en de Boekmanstichting. Er doen drie Turkse steden aan mee: Kars, Antakya en Çanakkale.
Op 11, 12 en 13 juni was in laatstgenoemde stad, gelegen op het punt waar de Dardanellen op hun smalst zijn, een conferentie over ontwikkelingen in het lokale cultuurbeleid. De betrokkenen uit de andere twee steden waren daarbij aanwezig, alsook Isabelle Schwartz en Philipp Dietachmair van de ECs en de Nederlandse stedenexperts: Ethem Ileri, Femie Willemsen en Binnur Zengin. Onno Kervers en Daniël Stork van het Nederlandse Consulaat in Istanbul toonden met hun aanwezigheid belangstelling voor het verloop van dit project.
Çanakkale maakt de laatste tijd en opmerkelijke culturele opleving door, mede dankzij de burgemeester die dat stimuleert. Groot contrast met de burgemeester van Kars die sculpturen uit de openbare ruimte liet verwijderen en een cultureel centrum sloot. De Dardanellenstad is recent verrijkt met een mooi opgezet stadsmuseum dat de toerist en de autochtoon de historische herkomst van Çanakkale toont, eenvoudig maar doeltreffend geïllustreerd met voorwerpen zoals oude piano’s, kachels, potten en pannen, kunstvoorwerpen, affiches en wat al niet. In de nabijgelegen fraaie Korfmann Bibliotheek is de collectie boeken van de wereldberoemde archeoloog Manfred Korfmann ondergebracht. Hij liet de stad zijn boeken na als dank voor al het werk dat hij in de omgeving mocht verrichten. De Romacultuur heeft in de stad een vrijhaven: de zigeuners bewonen met elkaar een complete stadswijk.
Toch was er tijdens de conferentie naast voldoening over het inmiddels bereikte ook pessimisme, vooral waar het ging om het opbouwen en bestendigen van een maatschappelijk draagvlak voor de verduurzaming van de culturele voorzieningen. Telkens klonk de vraag: wat gebeurt er als deze burgemeester vertrekt? De hoop is gevestigd op een grotere zelfredzaamheid van de culturele sector, gemeten naar de toevloed van gelden uit de culturele economie alsook uit de ideële, fysieke en materiële steun van de civil society.
Opvallend was de levendigheid in de discussies, vooral tussen de vertegenwoordigers van de drie steden. De verschillen tussen de steden blijven groot, maar eensgezind is men in zijn streven er overal wat van te maken, binnen de grenzen van wat lokaal mogelijk is. Die eensgezindheid bleek het meest de dag daarna, in de bus naar de opgravingen bij Troje. Toen vooral werd duidelijk dat lokaal van alles kan verschillen, maar dat het nationale eenheidsgevoel in Turkije verrassend sterk is.