Actieplan van de Nachtburgemeesters van Den Bosch met aanbevelingen voor een levendig, inclusief en toekomstbestendig nachtleven.

De kunsten en tegenculturen van de twintigste en eenentwintigste eeuw hadden ontregeling als centraal onderwerp en werkwijze. Dit programma kwam al onder drk te staan door de ontregelingen van het neoliberalisme. Is het nu definitief failliet door de totale ontregeling waarin extreemrechts zich specialiseert (bijvoorbeeld Trump, Wilders, Milei en anderen)?

Steeds meer instellingen voor buitenschoolse muziekeducatie zijn gedwongen hun aanbod te verschralen omdat hun kosten de pan uit rijzen. Valt het tij te keren? Drie spelers uit het veld vertellen hoe zij op deze ontwikkelingen reageren.

Volgens Janine Stubbe, bijzonder hoogleraar Arts and Well-being aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, zijn kunst en cultuur goed voor de geestelijke en fysieke gezondheid. Zij zet vol in op onderzoek naar de effecten van culturele interventies in de zorg en pleit voor een lobby om overheden en verzekeraars binnenboord te krijgen.

Segni Bernardina is oprichter-aanjager van cultuurcentrum The Creative World op Aruba, waar kinderen en jongeren dans-, theater- en andere culturele lessen kunnen volgen. ‘Alleen door samen mooie dingen te maken, leren we elkaar pas echt begrijpen.’

Bibliotheken stonden jarenlang ter discussie in gemeentebegrotingen, totdat aangescherpte wetgeving zorgde voor meer financiele zekerheid. Deel 1 van een vierdelige artikelreeks waarin LKCA-onderzoekers Luud Goossens en Arno Neele onderzoeken wat de mogelijke impact is of kan zijn van een gemeentelijke zorgplicht voor cultuur(beoefening) door te kijken naar andere beleidsdomeinen en naar andere landen.

Bij alle inzet om cultuur toegankelijk te maken, dreigt het belang van talentontwikkeling achterop te raken. Of de ‘Bestuurlijke afspraken cultuurbeoefening 2025-2028’ dat rechttrekken, valt nog te bezien, stelt Jan Jaap Knol directeur-bestuurder van de Boekmanstichting in zijn column.

In de rubriek Achter de cijfers stelt onderzoeker Arno Neele vast dat gemeenten ondanks mooie ambities relatief steeds minder geld besteden aan cultuureducatie. Met het ‘ravijnjaar 2026’ nog in het verschiet, belooft dat niet veel goeds.

This paper examines the situation of artists newly arriving in Europe from countries where their freedom of expression is restricted to such an extent that they can no longer work without putting themselves in danger. Temporary relocation initiatives can become a first step for them to continue their creative work abroad. What do newly arrived at-risk artists need to professionally establish themselves in the long term? What opportunities do they have to collectively cope with upcoming challenges as part of a community? How can cultural institutions and politics develop joint strategies by means of transnational cooperation to strengthen relocated artists in a sustainable way? The authors
argue that, for newly arriving at-risk artists, diaspora communities and diasporic cultural organisations can be significant catalysts for facilitating a smoother arrival in the new country. They recommend that funding and cultural institutions strengthen diasporic initiatives in their important bridging role and recognise their contribution to international cultural work.

Dansbeleid moet de hele keten meenemen, van educatie bij kinderen en amateurs tot de internationale top. En er is een betere afstemming nodig tussen de verschillende overheden. Dit zijn enkele van de voorstellen voor verbetering van het dansbeleid die de sector per brief aanbiedt aan minister Bruins van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Aanleiding zijn de subsidiebesluiten van afgelopen zomer die de danssector niet bracht wat zij ‘nodig achten voor een vitaal danslandschap. De brief is namens de sector opgesteld door De Nederlandse Dansdagen, in samenwerking met branchevereniging NAPK, diverse gezelschappen, instellingen, festivals, producenten, educatieve organisaties en makers uit het hele land.