Bibliotheekcatalogus

De theorieën van Bourdieu en Becker worden gebruikt voor dit sociologisch onderzoek naar de hedendaagse beeldende kunstwereld in Nederland, waarbij de kunstenaars, de markt, het publiek, de overheid, de kunstinstellingen en de kunstkritiek onder de loep worden genomen. Ook wordt commentaar geleverd op de nota 'Cultuur als confrontatie' van staatsecretaris Rick van der Ploeg.

Onderzoek naar de Nederlandse beeldende kunstkritiek van 1990 tot heden, en vooral naar de opvattingen over deze kunstkritiek: de metakritiek. De theoretische metakritiek, gebaseerd op literatuurstudie, wordt in praktijk gebracht in de vorm van een case-study. Drie tentoonstellingen dienen als voorbeeld: Sonsbeek 9 Locus/Focus; Buiten Zinnen, in Boijmans Van Beunigen in Rotterdam; en FFF Videoshow in het Centraal Museum in Utrecht.

De analyse van de ontvangst van het postmodernisme-begrip in ons land ten aanzien van de kunstkritiek in dit artikel, geeft een schets van het Nederlandse kunstkritische landschap tussen grofweg 1980 en 1990.

Indrukken van de berichtgeving over cultuur in de Vlaamse media. Er wordt volgens de auteur een onderscheid gemaakt tussen wetenschappelijke en journalistieke kunstkritiek, waarbij de subjectiviteit van de journalistieke aanpak de voorkeur heeft. In 20 stellingen, worden de ideeën over relevante kunstkritiek toegelicht.

De Nederlandse kunstkritiek heeft de Documenta 11 afgeserveerd wegens het opgelegde dwingende politiek engagement. Kunstenaars zou je niet in de rol van intellectuele wereldverbeteraars moeten dwingen. Maar welke vorm moeten de beoogde globale interculturaliteit en deterritorialisatie in een politiek veranderend Nederland krijgen om enig gehoor te vinden?

Wat is de taak van de kunstkritiek? De ene criticus vindt dat kritiek kunstwerken als kunst moet legitimeren (Kees Vuyk), de andere dat ze een smaakoordeel moet geven (Maarten Doorman). Kunstkritiek mag zich niet beperken tot kunst als zelfreflectie, of expressie, of representatie. Er zijn ook nog andere mogelijkheden voor een legitimerende kritiek: het situeren van een kunstwerk in een tijdskader, waarbij de criticus uitgaat van een op historische context gebaseerd referentiekader: pas door het begrip van een kunstwerk vanuit het verleden wordt goede kritiek mogelijk.

Hoe ´doet´ de televisiekritiek het in vergelijking met andere vormen van kunstkritiek, en mogen we aan televisiekritiek hetzelfde belang hechten als aan andere vormen van kunstkritiek? Deze vragen stonden op donderdag 14 maart in Zaal de Unie centraal. Geïnspireerd door de jaarlijkse Pierre Bayle prijs, waarmee de Rotterdamse Kunststichting beoogt de kwaliteit van het kritische kunstdebat te bevorderen, zochten de panelleden aan de hand van deze vragen naar de verhouding tussen de kunstkritiek en tv-kritiek. Hans Maarten van den Brink (voormalig eindredacteur van VPRO tv) trad op als voorzitter van het panel, dat bestond uit Marijn van der Jagt (toneel- en televisierecensent Vrij Nederland), Maarten Huygen (televisierecensent NRC Handelsblad), en Cornald Maas (columnist en voormalig televisierecensent de Volkskrant).

Cultuurfilosofische schets van de stand van zaken in kunst, media en cultuur in Vlaanderen. O.a. de commercialisering, vervlakking, de taal van de beeldende kunstkritiek en het postmodernisme komen ter sprake.

Steeds vaker fungeren kunstkritiek en esthetiek als legitimatie van kunst, en minder als scherprechter, of filosofie van de kunst.

Essays over de stad en cultuur, het Vlaamse theater, geld en kunst, politiek en kunst, kunst en techniek, kunstkritiek en definities van kunst. Besprekingen in Ons Erfdeel 45(2002)1(jan/feb.151-152) en in Etcetera. 20(2002)80(feb.5-9).