Bibliotheekcatalogus

In het huidige tijdperk bepalen technologische ontwikkelingen de kunst. Schilderijen bijvoorbeeld, zijn met behulp van de computer samengesteld of verhouden zich tot de mediacultuur. Door deze verandering moeten we de manier waarop we naar kunst kijken heroverwegen. Vanuit het perspectief van technologisering herziet Maet de hedendaagse kunstgeschiedenis, kunstfilosofie en kunstkritiek. Hoewel mediatechnologische ontwikkelingen al sinds een eeuw belangrijk zijn voor de kunst, neemt men hierover binnen de theoretische kunstesthetica (ideeën over wat kunst is, en wat mooie kunst is) veelal nadelige posities in. In zijn proefschrift bekritiseert Maet deze theorieën en standpunten. Maet ontwikkelt een nieuw kunstbeeld, dat hij ‘de kunst van de overgankelijkheid’ noemt. Hierin staat de vergankelijkheid, ofwel de eindigheid, van de getechnologiseerde mediacultuur en -kunst centraal, maar ook de reflectie hierop. Geen relativisme, betoogt Maet. In zijn visie is er de mogelijkheid om de mediacultuur zelf op een meer creatieve en kritische manier vorm te geven en de promovendus ziet daar een rol en een verantwoordelijkheid weggelegd voor actuele kunstenaars.

Pleidooi voor de genuanceerde kunstkritiek van een recensent met een zekere autoriteit, boven de twitterrecensie.

Koers Kunst verzamelt plannen voor een nieuw cultuurbeleid. Het voorstel van filosoof Thijs Lijster, promovendus aan de Rijksuniversiteit Groningen, is een criticus des vaderlands te benoemen. Lijster werkt aan een proefschrift over kunstkritiek. Experts als Thije Adams en Margreet Teunissen geven hun mening over dit plan.

Column van IJsbrand van Veelen, programmamaker bij VPRO televisie, over de onmogelijkheid van kunstkritiek.

Verzameling essays over kunstkritiek naar aanleiding van een workshop met Anna Tilroe, die georganiseerd werd in Brussel op 19 februari en 5 maart 2011 door BAM, deBuren en VTi. Met bijdrage van Charlotte Bonduel, Evelyne Coussens, Inge Henneman, Wouter Hillaert, Pieter T'Jonck, Mia Vaerman, Tom Viaene en Anna Tilroe.

Traditionele recensies staan onder druk nu het publiek concerten en voorstellingen live recenseert. Alles is al beleefd en beschreven op Twitter. En wat doen sociale media met de onafhankelijkheid van critici? Maarten Doorman, bijzonder hoogleraar kunstkritiek vindt het een van de hinderlijkste vormen van amateurisme, vooral het feit dat critici op internet zelden verder komen dan hun eigen mening.
Reactie 'Popjournalisten moeten de digitale werkvloer op' van Edwin van Dalen.

Bundeling van enerzijds kunstkritieken en anderzijds teksten over kunstkritiek. De verzameling teksten geeft een kritisch en actief instrument dat de actuele waarden en mogelijkheden van het schrijven over kunst verkent. De teksten zijn van Belgische en Nederlandse auteurs, aangevuld met enkele internationale stemmen die de gevoerde debatten kaderen. Met een uitgebreide bibliografie waarin historische en recente werken en een lijst van gespecialiseerde tijdschriften zijn opgenomen.
Recensie van Pieter Hoexum in: Boekman.23(2011)88(najaar.114-115)

Kritiek, publiek en maatschappelijke relevantie vormen een lastige combinatie. Wat is 'het publiek' eigenlijk? Kun je op zeer uiteenlopende toeschouwers één etiketje plakken? Toch is er vanuit verschillende hoeken consensus over het feit dat het publiek vervreemd is geraakt van het actuele theater: het voelt zich niet gerepresenteerd. Maar theater is geen politiek, theater is verbeelding, en geen afbeelding of evenredige vertegenwoordiging. Voorstellingen moeten juist vervreemding veroorzaken, de vaste patronen opschudden, en dat is wat anders dan maatschappelijke relevantie. Om theater beter aan de man te brengen, is het festival bedacht met een thema waar van alles ondergeschoven kan worden. Ook de theaterkritiek richt zich steeds meer op hoe de voorstelling zich verhoudt tot 'de wereld', terwijl zaken als vormkeuze, achtergrond of plaats in het theaterdiscours niet besproken worden. Kunstkritiek is moraalkritiek geworden, onder invloed van de 'cultural studies', die ethiek belangrijker vinden dan esthetiek. Kunst kan nog steeds utopisch zijn, maar dan heeft het theater wél toeschouwers nodig in plaats van publiek!

Een verkenning van de stand van zaken onder hedendaagse kunstwebsites laat zien dat het societymodel school heeft gemaakt: met foto’s van openingen en kunstfeestje. Maar serieuze kunstkritiek is er ook.

Voor de kunstkritiek is de wereld van de community art veelal nog terra incognita. Welke deskundigheid moet een criticus in huis hebben om een project te beoordelen dat soms maanden of zelfs jaren duurt, met mensen die geen professionals zijn maar ook geen amateurs in de traditionele zin van het woord? Community art streeft naar artistieke wisselwerking tussen gelijkwaardige partners. De kunstkritiek moet vragen welk belang community art dient. Je moet meepraten, mee-eten, soms zelfs meeschilderen - én kritisch beschouwen. Het is een logische stap om de deelnemers ook een rol te geven in de kunstkritiek. Westerse kunstkritiek is te zien als een bijproduct van de modernistische kunst. De premissen van hedendaagse kunstkritiek liggen onder vuur.