In deze interviewreeks gaat de Boekmanstichting in gesprek met creatieve professionals over hoe zij zich organiseren in de tijden van crisis. Freelance videomaker Jarah Gartener Simons sprong nét voor de crisis in het diepe en is als fulltime zelfstandige relatief nieuw in de culturele sector. Hoe vergaat de crisis hem? En hoe ziet hij de toekomst voor zich?
Kun je ter introductie iets over jezelf vertellen en over je werkzaamheden vóór de crisis?
‘Ik ben eigenlijk pas sinds begin 2020 fulltime videomaker. Voor die tijd maakte ik wel al video’s, maar deed dit naast mijn normale werk. De overstap naar fulltime videomaker was gelukkig goed te doen; ik had al een aantal opdrachtgevers. Ik produceer zowel voor bedrijven of instellingen – zoals Lucia Marthas, NPO FunX en Ooms Makelaars – als voor particulieren of (kleine) ondernemers. Zo doe ik particuliere bruiloften, maak ik video’s voor influencers en onderhoud ik het Youtube-kanaal van een scooterbedrijf.’
Welke impact heeft de coronacrisis op jouw werk binnen de culturele sector?
‘In het begin van de lockdown werd alles gecanceld, met name bij evenementen, waardoor ik wel begon te denken “Oh dit gaat niet de goede kant op en ik heb straks geen werk meer”. Maar omdat alles naar digitaal verschoof, kreeg ik juist méér werk. Tegen alle verwachting in, kreeg ik het drukker.’
‘Al is de manier van werken wel veranderd: wat ik voor de crisis in een theater – op het toneel, maar ook backstage – zou filmen, gebeurt nu op andere plekken en manieren. Begin juli zou in de RAI in Amsterdam de eindvoorstelling van alle klassen van het Lucia Marthas [Institute for Performing Arts, red.] plaatsvinden, maar die voorstelling gaat daar uiteraard niet getoond worden. In plaats daarvan ben ik nu bezig met het filmen en monteren van alle uitvoeringen. Het zullen uiteindelijk verschillende films worden die in Pathé gedraaid worden. De uitvoering is verplaatst naar het scherm in plaats van het toneel.’
‘Helaas zijn er een aantal toffe opdrachten geannuleerd, maar vooralsnog ga ik 9 juli naar het buitenland voor een vette opdracht. Het is erg jammer van de annuleringen, maar zo is het nou eenmaal.’
Hoe zie jij de toekomst voor je? Verwacht je dat je huidige werkzaamheden zo blijven of zal het veranderen?
‘Ik denk dat het soort opdrachten verandert. Het aantal opdrachten blijft misschien gelijk, maar in plaats van een videoclip produceren zal ik straks weer voorstellingen moeten filmen. Misschien betekent dit ook wel dat ik na de crisis minder werk heb dan nu. Toch willen bedrijven en instellingen altijd content produceren om hun merk uit te blijven stralen en op de voorgrond te blijven. Dit kan op veel manieren waar niet altijd een live publiek bij hoeft te zijn, kijk maar naar de groei in het digitale aanbod de laatste maanden.’
Merk je om je heen dat er veel is veranderd?
‘Ik zag in het begin bij collega’s dat ze plotseling geen werk hadden. Een vriend van mij maakt onder andere foto’s op festivals, maar nu deze allemaal zijn afgelast kan dat niet meer. Daarnaast maakte hij ook portretfoto’s, dat is hij nu veel meer gaan doen. Ik zie vooral dat er eerst een dip was, waarna mensen weer op probeerden te krabbelen. Maar misschien wel met ander werk dan ze voor de crisis deden. In het begin zag je ook dat mensen zich verenigden in een soort collectief, maar dat begint allemaal nu een beetje te verdwijnen. Ik vond de opkomst van een soort saamhorigheidsgevoel waarbij mensen om elkaar begonnen te geven heel goed. Nu start daarentegen de samenleving weer opnieuw op, waarbij men snel weer in het oude patroon valt en is het weer ieder voor zich. Dus van die saamhorigheid zie ik nu nog weinig terug.’
Bereid je je voor op een mogelijke tweede coronagolf?
‘Ik heb eigenlijk geen grote nadelen ondervonden aan deze crisis, dus ik ben niet bezig met een eventuele voorbereiding. Ik heb genoeg klanten op dit moment, waardoor ik een beetje een luxeprobleem heb. Een vriendin van mij is op hetzelfde moment gestart als ik, maar zij kwam daarentegen direct zonder werk te zitten. Nu werkt ze vooral aan haar portofolio, maar dat is natuurlijk onbetaald. Met deze crisis heb ik eigenlijk geluk gehad dat ik kon blijven werken met de klanten die ik heb. Want mijn werk voor de crisis was al digitaal.’
Dit interview is onderdeel van het coronaplatform voor onderzoeksvragen en kennisdeling in cultuur, waarmee de Boekmanstichting een bijdrage wil leveren aan het gesprek over de impact en gevolgen van de coronapandemie op de culturele sector. Wilt u in contact komen met ons over dit initiatief of een bijdrage leveren? Stuur dan een bericht.
Dit artikel is onderdeel van het coronaplatform voor onderzoeksvragen en kennisdeling in cultuur.
Author: Rosanna Bervoets (stagiaire)