Boekman 98

De Mediawet is als een gebroken vaas die steeds opnieuw is gelijmd maar geen water meer kan bevatten. De wet is voortgekomen uit de oude Omroepwet van 1967 en gebaseerd op de daarin verankerde tweedeling tussen elektronische en gedrukte media. In het medialandschap van 2014 spelen digitalisering en convergentie een hoofdrol, en zij passen niet goed in deze verouderde wet. Hij moet derhalve van tafel, schrijft Egbert Dommering in deze Boekman.

‘Wat bezielt de VPRO?’ mailde op de dag van uitzending ene Ilinka, achternaam bij de redactie bekend, ‘…tot mijn verbijstering geeft de VPRO-radio vanavond in het marathoninterview de gestoorde, destructieve (S)Tinkebell 3 uur lang een podium op radio 1! Hoe is het mogelijk?’

Column in Boekman 98 waarin Anton de Goede schrijft over de vele reacties die hij kreeg na het marathoninterview eind december 2013 met de controversiële kunstenares Katinka Simonse, beter bekend als Tinkebell.

Als publieke regionale omroep wil je in principe het leidend medium zijn als het gaat om de regionale nieuwsvoorziening op radio, televisie, internet en sociale media. Als je het goed doet, vervul je daarmee een belangrijke rol in je regio en houd je de democratie scherp. Bij rampen heb je een belangrijke functie als calamiteitenzender. En als het hard waait of als er ijs ligt dan weten veel mensen je te vinden. Met de komst van internet en nieuwe media is de nieuwsvoorziening steeds sneller en vluchtiger geworden.

Dank voor uw uitnodiging een column te schrijven over de totstandkoming van Knetterende Letteren. Dat is op zich geen spannende
business. Zoals u misschien weet is Knetterende Letteren van oorsprong een literatuurprogramma dat een kleine twintig jaar geleden gestart is
als een twee uur durend magazine op Radio 5. Niet alleen literatuur, maar ook taalkwesties en ‘letterenpolitieke’ zaken kwamen aan de orde.

‘Besteedt Nieuwsuur dan aandacht aan kunst??’ Gierende uithaal naar boven bij het woord ‘kunst’. De gesprekspartner kijkt me vol verwachting en met licht ongeloof aan, klaar om mee te lachen om de idiote veronderstelling, zelfs al heb ik net verteld dat ik er werk als kunstredacteur. Het is de meest gestelde vraag op feestjes (na ‘Hoe zijn de presentatoren “in het echt”?’). Ja dus, Nieuwsuur doet aan kunst.

Al sinds 1975 brengt het SCP via een vijfjaarlijks tijdsbestedingsonderzoek het mediagebruik in kaart. Maar dat is de afgelopen jaren een stuk complexer geworden, met een keur aan mediadragers waarop we al multitaskend in de weer zijn. Een nieuwe manier van bevragen was noodzakelijk geworden. De eerste neerslag daarvan verschijnt binnenkort.

De brochure Kunst op de buis is het verslag van een avond debatteren over dat onderwerp. Wat ik me het meest herinner van die debatavond
was dat het erg vol, warm en geagiteerd was. Het debat vond plaats op 2 juni 1978 in De Krakeling te Amsterdam, destijds een splinternieuwe accommodatie voor jeugdtheater.

Voor het tweede deel van dit dossier maakte Jack van der Leden een overzicht van documenten van na 2008 over kunst en cultuur bij de publieke omroep. Daarin is er aandacht voor de ambities van de omroeporganisaties, de samenwerking tussen de omroepen en culturele instellingen, en kunst- en cultuurprogramma’s op radio en televisie.
Alle documenten zijn beschikbaar in de bibliotheek van de Boekmanstichting, op papier of digitaal, te raadplegen via www.boekman.nl.